آکاردئون (سازشناسی)

شکل ظاهری

آکاردئون سازی است بادی و زبانه‌ای، با زبانه‌های آزاد و فلزی که در داخل ساز قرار گرفته‌اند.

این ساز متشکل از یک « دم» (به شکل فانوس) و دو سطح مورب که در پشت ساز دو تسمه الصاق شده است که نوازنده آنها را به شانه‌هایش می‌اندازد و ساز را جلوی سینه خود آویزان می‌کند.بر سطح موربی که هنگام نواختن سمت راست قرار می‌گیرد، شستی‌ها قرار دارند و نوازنده با دست راست آنها را می‌نوازد و با دست چپ دکمه‌هایی را که در سطح مورب سمت چپ تعبیه شده‌اند فشار می‌دهدکه این دگمه‌ها هر یک، دو یا چند صدای همزمان حاصل می‌کند. نت‌های باس یا آکورد توسط این دگمه‌ها اجرا می‌شوند.

در این ساز هر شستی به یک زبانه مربوط است که نوازنده برای تولید فشار هوا فانوس را باز و بسته می‌کند و در انتهای شستی‌ها چند دگمه دیگر نیز هست که به کمک آنها رنگ صدا تغییر می‌کند.

وسعت صدا در این ساز به تعداد شستی‌ها، بعبارت دیگر به بزرگی و کوچکی آکاردئون بستگی دارد.