تار ایرانی (سازشناسی)

ساختار تار

کاسهٔ تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود.

شکل ظاهری

قسمت کاسه (شکم) به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم می‌شود که قسمت کوچک را نقاره می‌گویند. روی کاسه و نقارهٔ تار پوست کشیده شده و خرک تار بر پوست کاسه تکیه کرده‌است و قسمت نقاره به دسته متصل شده‌ است.

دستهٔ تار بلند و حدود ۴۵ تا ۵۰ سانتی‌متر است و بر کناره‌های سطح جلویی آن دو روکش استخوانی چسبانده شده‌است که این استخوان معمولاً از استخوان شتر تهیه می‌شود.پرده‌ها روی دسته بسته می‌شوند.

جعبه گوشی در انتهای بالایی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده‌است.

سیم‌های شش‌گانه عبارتند از دو سیم سفید (پائین) که همصدا کوک می‌شوند، دو سیم زرد (همصدا)، یک سیم سفید نازک (زیر) و بالاخره یک سیم زرد (بم)، که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند.

تار را بامضرابی کوچک از جنس برنج می‌نوازند در قسمتی از نصف طول مضراب برای آنکه در دست نوازنده راحت قرار گیرد با موم پوشیده شده است.

تار سازی است که نقش تکنوازی یا همنوازی هر دو را می‌تواند برعهده بگیرد.

کلاس‌های تار ایرانی در آموزشگاه موسیقی وطن دایر می‌باشد، جهت اطلاع از شرایط کلاس‌ها اینجا را کلیک کنید.